Хвядос Калдыркін прачнуўся з такім адчуваннем, быццам нехта добра настукаў яму па галаве, а ў рот укінуў гарачых вугалёў. Да таго ж у пакоі чулася незадаволенае сапенне: значыць, зараз жонка зноў пачне яго “выхоўваць”. Хвядос уздыхнуў, неахвотна разляпіў цяжкія павекі і здрыгануўся ад нечаканасці: насупраць канапы, дзе ён спаў, стаяў… белы конь.
“Ды ну?!” – Хвядос шмаргануў сябе за вуха, заплюшчыў і зноў расплюшчыў вочы. Конь прыветна заржаў і, як здалося Хвядосу, па-сяброўску падміргнуў: маўляў, пакатаемся, браток?..
--М-маня! – гучна крыкнуў Хвядос. – Дзе ты, Маня?
--Што табе? – зазіраючы ў пакой, спыталася жонка. – Расолу?
--М-маня, чаму тут конь?
Жонка здзіўлена ўзняла бровы:
--Які конь?
--Б-белы.
--Дзе?
--Ды во, ля канапы!
--Што за жартачкі? – засердавала Маня. – Табе рабіць няма чаго? Ці ж можа конь таптацца ў хаце?
Хвядос падхапіўся з канапы, дакануўся да конскай шыі:
--Манечка, няўжо ты не бачыш?! Вось жа ён! І цёплы.
Жонка спуджана войкнула і раптам загаласіла, бы па нябожчыку:
--А божа ж мой! А горачка ж якое! А прасіла-малмла я цябе, каб піць кідаў! А ты ж мяне не слу-у-хаўся!
На матчын голас прыбеглі сыны Алесь і Алег:
--Што здарылася, мама? Чаму ты плачаш?
--Дапіўся ваш татка, – выціраючы вочы рукавом халата, прамовіла Маня, – кажа, што белы конь ля яго стаіць.
--Белы конь?! – у адзін голас усклікнулі хлопцы. – Супакойся, татачка! Гэта табе мроіцца. Захварэў, відаць. Да ўрача трэба. А можа, “хуткую” выклікаць?
--Не, я сам, – стараючыся суняць дрыжыкі, азваўся Хвядос, – я сам…. Да ўрача. Манечка, дай бялізну чыстую. Калі ў нас аўтобус?
--Не трэба аўтобуса, Хвядоска, – занепакоілася Маня, – раптам зусім блага стане. Я Віцьку Лусікава папрашу, каб на машыне адвёз. І я з табой паеду.
… Чырвоны Віцькаў “жыгуль”, на заднім сядзенні якога ўладкаваліся Хвядос з Маняй, схаваўся за паваротам. Сыны, захапіўшы з сабою дзве пляшкі гарэлкі (плату брыгадзіру Бурбалкіну за “пракат”), вывелі з хаты і пагналі на калгасны двор прыгожага белага каня па клічцы Туман…
|
Публикации на сайте о событиях на Украине и их обсуждения приобретают всё менее литературный характер. Мы разделяем беспокойство наших авторов. В редколлегии тоже есть противоположные мнения относительно происходящего. Но это не повод нам всем здесь рассориться и расплеваться. С сегодняшнего дня (11-03-2022) на сайте вводится "военная цензура": будут удаляться все новые публикации (и анонсы старых) о происходящем конфликте и комментарии о нём. И ещё. Если ПК не видит наш сайт - смените в настройках сети DNS на 8.8.8.8
"Шторм"
Новые избранные авторы
Новые избранные произведения
Реклама
Новые рецензированные произведения
Именинники
Содержание
Поэзия
Проза
Песни
Другое
Сейчас на сайте
Всего: 362
Авторов: 0 Гостей: 362
Поиск по порталу
|
Автор: Валентина Кадетова
Гумарэска
© Валентина Кадетова, 11.05.2012 в 14:10
Свидетельство о публикации № 11052012141018-00273649
Читателей произведения за все время — 84, полученных рецензий — 0.
Оценки
Оценка: 5,00 (голосов: 1)
РецензииЭто произведение рекомендуют |