Гуллівы Гулівер над гмахамі дамоў
(Лирика /
философская)
Гуллівы Гулівер над гмахамі дамоў Штурхае веткі дрэў паветранай рукою, Каб не было ў іх пяці хвілін спакою, Спыніліся- ён іх ўздымае зноў. Пусцеча вуліц, быццам бы вясна, А глянул у неба-восеньская цемра Палюе побач псоў пякельных хеўра Якая збегла з восеньскага сна. Святлее неба, сцішваецца вецер, Лягчэй жыццё на гэтым белым свеце