У сармацкім стэпе адзінота Скарб і вораг з калыскi да труны, Змена ёй - крывавая турбота Калі разам едуць моцныя паны. З пахалкамі, конныя і пешшу, Едуць, зброяй дарагой грымяць І бахваляцца-халопы проста брэшуць- Хто заб'е трох ворагаў, хто-пяць. Слухаюць курганы з крумкачамі Крумкачы крычаць: не вер! Не вер! Вам дадуць нябёсы да адчаю Сцежку, прыканцы - да перамогі дзвер. Хто вернецца-хоць кідайце косці, Перамога ці параза то была. Што напішуць пана ягамосьці Пісары. Змяінага кубла Зноў спакой па ўсім Вялікім стэпе Да наезда новага праз год. І вісяць партрэты ў чорным крэпе У сармацкам стэпе адзінот.