У Цэнтральным чарга-як там гэта заўжды, як і трэба. Філёзаф мясцовы с куфлем халоднага піва ў руцэ Кажа пра ўсё, што істотна - ад свабоды да хлеба, Распавядае аб Дажынках і ўсемагутнам небачнам Айцэ. Ён сціплы і ведае ўсё што было,а можа і тое, што будзе і, нібыта сам Пётр, адсідзеўшы сваё "да званка" (Ад макушкі да пят у партаках- куды там якудзе) Слоў каменне кідае: іх глытае людская рака. Ён прарочыць, яго слухачы-толькi ледзь не рагочуць (Не кідайце нiколi прад свіннямі бісер, панове). А з усхода святло ужо няспынна да поўначы крочыць І праспект паўпусты - ужо не шэры а жоўта-ружовы.