Белая скура твая-пухкi снег, голас-поклiч птушыны, Шляхi ў намётах бялюткiх, каб ранiцай зорнай прайсцi. Так мякка ў снезе мільгаюць бясконца машыны, абдымi завiрухай хутчэй, а пасля - адпусцi. Снежныя кветкi твае растуць ажно ў далягляды З парога знаёмага. Птушкi ўжо клiчуць: выходзь! Малы верабейка дае ў добры шлях мне парады, А ганак мой белы ды вокны ў снежных узорах наскрозь. ................................................... Закаханы ў снег, закаханы ў зiмовыя днi I вялiкiя цемныя вочы-зiмовыя ночы, Неацэнны хвiлiны калi мы з табой, прыгажуня, адны ў круiзе Зiмовага мора(хай гiд-верабейка балбоча)