Ад Полацка пачаўся свет, наш свет уздоўж Дзвіны: Там дзiўных цудаў даўнi след, паляны-дзіваны, Буслоў нялiчана ў нябёс блакiтнай вышынi А ў багнах ягад-аганькоў нелiчаны агнi. Там напамiны валуноў, там велiч кромаў даўнiх Дзе, можа , сам Усяслаў бяжаў на мяккiх воўчых лапах. Ваду збiрая з ручаёў Дзвiна свой гiмн пяе, Нясець на хвалях усе чаўны - чужыя и свае. Ятвязi край i край лiтвы, край неўраў-дзiкуноў Дай мне калодезнай вады i ўсю сваю любоў, Кроў саладзяшчую бяроз, пах яблынь, спевы пеўня. Што я магу цябе аддаць..усё, прасiць што можа маць.