У той дзень было вельмі святло, Сонца весела у небу свяціла, Яно горача вельмі пякло, Калі маці цябе нарадзіла. Першы раз ты убачыў яе, Першы раз усміхнуўся ласкава, Першы раз ты глядіш на яе, Першы рыз назавеш яе "мама". Цябе вельмі чакалі даўно, Аб табе амаль усе клапацілісь. Калі быу ты яшчэ не на свеце, Усе аб табе малілісь. Пачынаеш ужо падрастать, Многа новага заўважаеш, Пачынаеш ты свет пазнаваць, Але мноства усяго трэба знаць. Потым станеш ты вельмі дарослым, І адпусціш матулі далонь. Ты пакінеш родныя гнёзды, І забудзеш пра хворы мазоль. Маці будзе чакаць цябе ноччу, Калі зорачкі светла гараць. І не будзе чутно яе плачу, Але вочкі ад слёзак блішчаць. А ты нават аб ёй і не успомніш, Будзеш жыць там адзін сам сабе. Думкі гэтыя ты адгоніш, А ці добра табе без яе? Ёй жа трэба,каб быў ты з ёй побач, Бо чакала так доўга цябе. На душы яе вечная горач, Ты прыедзь хоць раз да яе!